Miejski portal informacyjny:
Jarocin, Jaraczewo, Kotlin, Żerków

Zakończyły się prace związane z odnowieniem nagrobka Edmunda Rogalskiego na jarocińskim cmentarzu parafialnym. 

20 stycznia 1925 roku rada miejska wybrała 34-letniego Edmunda Rogalskiego burmistrzem Jarocina. Pamięć o włodarzu, który w sposób szczególny przyczynił się do rozwoju Jarocina i zmiany jego wizerunku w trudnym dla Polski okresie lat 20-tych i 30-tych XX wieku, trwa do dziś. 

Właśnie zakończyły się prace związane z całkowitym odnowieniem nagrobka Edmunda Rogalskiego na jarocińskim cmentarzu parafialnym. Udało się tego dokonać m.in. dzięki hojności Jarociniaków.

Nagrobny pomnik z początku lat 60. XX wieku wykonany został z niezbyt trwałego piaskowca. Wymagał gruntownego odnowienia. Starania gminy Jarocin w kierunku należytego uczczenia miejsca pamięci wybitnego jarociniaka wsparte zostały kwestą zorganizowaną 11 listopada ubiegłego roku na jarocińskim rynku. Pomocy udzieliło też Stowarzyszenie Kibiców Lecha Poznań. Wspólnymi siłami udało się uzyskać wystarczającą ilość środków na całkowite odrestaurowanie grobu Edmunda Rogalskiego.

Przedwojenny burmistrz Jarocina ma także "swoją" ulicę w mieście, którym zarządzał przez 14 lat. Pamięć o nim wzmocniona została również dzięki sztuce teatralnej opartej w dużym stopniu o wspomnienia powstańcze Edmunda Rogalskiego, które wydał w 1935 r. w książce "Kompanja Kłeckowska".W ubiegłym roku przygotowano w Jarocinie publiczne czytanie sztuki z udziałem aktorów Teatru Polskiego w Poznaniu i lokalnych aktorów-amatorów.

Edmund Rogalski urodził się 22 października 1891 r. w Kłecku koło Gniezna. Pochodził z rodziny rzemieślniczej i kupieckiej. Po maturze w 1914 r. zmobilizowany został do niemieckiej armii i wysłany na front I wojny św., gdzie walczył przez cztery lata, do jej zakończenia. W grudniu 1918r. objął dowództwo nad oddziałem powstańczym w Kłecku, brał udział w ciężkich walkach powstańczych na froncie północnym, także wspólnie kompanią jarocińską. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w
1920 r. W latach 1919-1923 był dowódcą jarocińskiego garnizonu. Odszedł ze służby na własną prośbę w stopniu kapitana. Odznaczony był Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Powstańczym, za bohaterstwo na polu bitwy został odznaczony krzyżem „Virtuti Militari”. Studiował ekonomię w Niemczech i Prawo na Uniwersytecie Poznańskim.

20 stycznia 1925 r. rada miejska wybrała go burmistrzem Jarocina. Jednak urząd ten objął dopiero 4 maja 1925 r. Przez te kilka miesięcy trwała medialna „nagonka” na Rogalskiego, zainicjowana i prowadzona przez część rajców miejskich, którzy nie chcieli się pogodzić z taką decyzją rady. 
Publicznie przez nich pomawiany i upokarzany, Rogalski zachował spokój. 
W kwietniu 1925 r. wojewoda poznański hr. Alfred Bniński położył kres „jarocińskiej wojence” i zatwierdził wyniki styczniowych wyborów. W czasie uroczystej sesji rady miejskiej w jarocińskim ratuszu, w sali wypełnionej po brzegi, Edmund Rogalski z pełną godnością złożył ślubowanie i przyjął nominację od jarocińskiego starosty Jana Modelskiego.

Został wybrany Burmistrzem Jarocina na 12 lat. Po ich upływie Rada Miejska doceniła zasługi Rogalskiego dla rozwoju miasta ponownie wybrała go burmistrzem na drugą kadencję, która miała trwać 10 lat - do 1947 r. 
(pokonał wówczas kilkunastu innych kandydatów). Niestety wybuch II wojny światowej przerwał jego urzędowanie. Po jej zakończeniu, ówczesne komunistyczne władze Jarocina nie dały Rogalskiemu możliwości pracy nie tylko w samorządzie, ale nawet w Jarocinie. Mimo ciężkiego powojennego inwalidztwa nie przyznały mu świadczeń. Aby utrzymać rodzinę nauczył się pisać lewą ręką i dojeżdżał do pracy do Poznania i Śremu.

Zmarł w jarocińskim szpitalu 3 lipca 1961 r. w wyniku ulicznego wypadku kilka metrów od swojego domu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Jarocinie.